صائب تبریزی
شمارهٔ ۴۰۱
۱
(هرگه لبت به خنده تبسم ادا شود
هر عضو من چو برگ گل از هم جدا شود)
۲
(پیکان یار را نتواند به خود گرفت
گر استخوان من همه آهن ربا شود)
نظرات