صائب تبریزی
شمارهٔ ۴۳۰
۱
مردم ز حد خویش برون پا نهادهاند
راه هزار تفرقه بر خود گشادهاند
۲
بسته است روزگار جهان را به کار گل
یکسر به فکر باغ و عمارت فتادهاند
۳
خواهند عاقبت ز ندامت به سر زدن
دستی که ظالمان به تعدی گشادهاند
نظرات