صائب تبریزی
شمارهٔ ۴۷۴
۱
سرمه یعقوب را مالیده گرد دامنش
دست برده است از ید بیضا بیاض گردنش
۲
عشق در هر دل که افروزد چراغ دوستی
برق چون پروانه می گردد به گرد خرمنش
نظرات