صائب تبریزی
شمارهٔ ۴۷۷
۱
آن که از چاک دل خویش بود محرابش
نشود پرده نسیان عبادت خوابش
۲
جوش عشق از لب من مهر خموشی برداشت
این نه بحری است که در حقه کند گردابش
نظرات