صائب تبریزی
شمارهٔ ۴۸۳
۱
خطی که دمید گرد رخسارش
شد پرده گلیم چشم عیارش
۲
بر خاطر نازکش گران آید
گل تکیه زند اگر به دیوارش
نظرات