صائب تبریزی
شمارهٔ ۵۲۲
۱
ستم به خویش ز کوتاهی زبان کردیم
به هر چه شکر نکردیم، یاد آن کردیم
۲
بنای خانه به دوشی بلندکرده ماست
قفس نبود که ما ترک آشیان کردیم
نظرات