صائب تبریزی
شمارهٔ ۵۲۷
۱
صد خنده واکشم ز تو تا ترک جان کنم
در خون صد بهار روم تا خزان کنم
۲
تیغش ز سخت جانی من کند اگر شود
لوح مزار خویش ز سنگ فسان کنم
نظرات