صائب تبریزی
شمارهٔ ۵۹۵
۱
بهار می گذرد، سیر گلستانی کن
به آشیان چه فرو رفته ای، فغانی کن
۲
مباد خیره شود آرزوی خام طمع
به وقت خواب گل بوسه را نشانی کن!
۳
ترا به خلق، تماشاییان شناخته اند
برای گلشن خود فکر باغبانی کن
نظرات