صائب تبریزی
شمارهٔ ۶۶۷
۱
به هرزه ناله و فریاد ای سپند مکن
اگر ز سوختگانی صدا بلند مکن
۲
مباد ز هر ندامت گزد زبان ترا
به تلخکامی عشاق نوشخند مکن
نظرات