صائب تبریزی
شمارهٔ ۶۶۸
۱
یکی هزار شد از عشق ناتمامی من
ز آفتاب قیامت فزود خامی من
۲
کمال چون مه نو بوته گدازم شد
به از تمامی من بود ناتمامی من
نظرات