صائب تبریزی
شمارهٔ ۶۷
۱
عیدست مرگ دست به هستی فشانده را
پروای باد نیست چراغ نشانده را
۲
دل را ز اختلا گرانان سبک برآر
دریاب زود این ته دیوار مانده را
نظرات