صائب تبریزی
شمارهٔ ۶۷۲
۱
تیغ دو دم بود لب خندان به چشم من
شاخ گل است زخم نمایان به چشم من
۲
گشته است از نظاره آن سرو جامه زیب
سوهان روح، سرو گلستان به چشم من
۳
صبح دگر شود ز پی خواب غفلتم
خالی اگر کنند نمکدان به چشم من
نظرات