صائب تبریزی

متن کامل این غزل این چنین استز سادگی است به فرزند هر که خرسندستکه مادر و پدر غم، وجود فرزندستدل درستی اگر هست آفرینش راهمان دل است که فارغ ز خویش و پیوندستشب آنچه مردم غافل ستاره می دانندز آتش جگر ما شراره ای چندستسخن شمرده و سنجیده گوی بی سوگندکه شاهد سخنان دروغ، سوگندستبه زیر خاک، غنی را به مردم درویشاگر زیادتیی هست، حسرتی چندستبه شوربختی ازان دل نهاده ام که نمکبرای تلخی بادام بهتر از قندستمرا به حلقه صحبت مخوان ز تنهاییکه نخل خوش ثمر من غنی ز پیوندستمخور فریب شکرخند عیش چون طفلانکه روی صبح به خون شسته شکرخندستبه عشرت ابدی برده است پی صائببه قسمت ازلی هر دلی که خرسندستبا تشکر از سایت ارزنده و مفید شما