سعیدا
شمارهٔ ۴۰۴
۱
بریده‌ام ز دو عالم به ارهٔ اخلاص
که تا رسد به کفم برگ سدرهٔ اخلاص
۲
چو نیست معنی اخلاص، کی به کار آید
اگر هزار بخوانی تو سورهٔ اخلاص
۳
در آفتاب قیامت پناه می خواهی
ز روی صدق به دست آر سایهٔ اخلاص
۴
ز مخلصان سر زلف آن پری روییم
گره گشای دل ماست طرهٔ اخلاص
۵
زهفت خوان فلک وسعتش گشاده تر است
چه همت است خدایا به سفرهٔ اخلاص
۶
ز چرب و نرم خسیسان روزگار، سعید
هزار مرتبه به خشک سفرهٔ اخلاص
نظرات