سعیدا

شمارهٔ ۵۲۳

۱

کجا رسد به تو گل در ادای دل بردن

که عندلیب تو دارد نوای دل بردن

۲

چو موج خیز شود بحر عشق طوفانی

سزد تو را که شوی ناخدای دل بردن

۳

بجز حنا نشود سبز تا ابد چیزی

به هر زمین که گذاری تو پای دل بردن

۴

نشسته غمزه به طاق بلند ابرو باز

که نیست بهتر از این گوشه جای دل بردن

۵

ز شوق غنچه نماند به هر کجا که دلی است

گذر کند چو به یادش هوای دل بردن

۶

ز نالهٔ جرس کاروان کنعانی

همی رسید به گوشم صدای دل بردن

۷

دلی به دست بیار آن زمان مراد طلب

که خاک، زر شود از کیمیای دل بردن

۸

ز حسن خلق [و] وفا ریز رنگ بنیادش

عمارتی که کنی در بنای دل بردن

۹

دلی شکسته سعیدا نشد قبول دلش

چها که من نکشیدم جفای دل بردن