سعیدا
شمارهٔ ۱۳۵
۱
این عالم ما که بی نظیر افتاده
هر سو طفل و جوان و پیر افتاده
۲
با پنجهٔ تقدیر در این جسم نحیف
جان چون موی است در خمیر افتاده
نظرات