صفی علیشاه

بخش ۴۲۷ - المکانه

مکانت منزلی باشد بحاصل

که ارفع نزد حق است از منازل

بود مطلق مکان و مشهد صدق

ملیک مقتدر را مقعد صدق

کسی از صوفی در اینجا گر مکان یافت

به نتوان هیچ آثار و نشان یافت

بدنیا هر که امیدش بحق شد

بدور از چشم انسش ما خلق شد

بهم پیچید طومار خلایق

گسست از غیر حق بند علایق

مؤانس با ملیک مقتر شد

دوکون از چشم قلبش مستتر شد

دهد جا پس حقش درمقعد صدق

رساند از رهش بر مقصد صدق

بپوشاند ز چشم ممکناتش

چه او پوشید چشم از غیر ذاتش