صفی علیشاه
شمارهٔ ۱۱۸
۱
ای آنکه عیان کننده روز و شبی
غرق است بنعمت تو هر حلق و لبی
۲
نیکو کنی ار معاش من بی سببی
نبود ز توانائی وجودت عجبی
نظرات