صغیر اصفهانی

شمارهٔ ۸۷

جمله خوبی های عالم در محبت مضمر است

هر چه فعل نیک باشد مشتق از این مصدر است

هر که را نبود محبت باید او را سوختن

زانکه در بستان گیتی او نهال بی بر است

بی محبت هیچ موجودی نباید در وجود

آفرینش را همانا مایه از این گوهر است

جز محبت را نداند جلوهٔ اول ز ذات

هر که بعد از کنت کنز احببت را مستحضر است

هر که چون سیمرغ بر قاب سعادت اوج یافت

مرغ جانش را همان بال محبت شهپر است

از محبت انبیا خواندند مردم را بحق

گر توانی درک کن کاین رتبه پیغمبر است

کیمیا را از محبت باشد اندر مس اثر

هر که را باشد صغیر این کمیا کان زر است