صغیر اصفهانی
شمارهٔ ۱ - قطعه
۱
شنیدم پشه‌‌ای بر پشت پیلی
نشست و خواست برخیزد دگر بار
۲
بگفت ای پیل چو نخیزم من از جای
ملرز و خویش را محکم نگه دار
۳
بگفت از آمدن دادی چه رنجم
که تا از رفتنت باشم در آزار
۴
نفهمیدم چو گشتی بار دوشم
ز بس ناچیز و خردی و سبک‌بار
۵
ز جا جست و به مغز وی درون شد
برآوردش دمار از جان افکار
۶
ز پا افکند ویرا و چنین گفت
بزرگا دشمنت را خُرد مشمار
۷
مبین بر خصم خود از چشم تحقیر
که گاهی مور بینی و بود مار
نظرات