صغیر اصفهانی
شمارهٔ ۸۷ - تاریخ
۱
سیه چرده حاجی بشیر آنکه بود
دلش از ریاضت سفید و منیر
۲
نه جز ذکر محبوبش اندر زبان
نه جز یاد مولایش اندر ضمیر
۳
همش خوی نیک و همش خلق خوش
همش موی مشگ و همش بوعبیر
۴
عرض رفت چون ناگهان زین سرای
بدان سو که هرکس رود ناگزیر
۵
به تعیین تاریخ فوتش همی
ز یک جمع مستفسر آمد صغیر
۶
بشیری سر آورد بیرون و گفت
که جا در جنان یافت حاجی بشیر
نظرات