سحاب اصفهانی

شمارهٔ ۲۱۸

بار در بزم وصال تو شب تار فراق

چون ندارم چه کنم گر نکشم بار فراق؟

چاره ی درد گر از شربت وصلش نکند

غیر مردن چه بود چاره ی بیمار فراق؟

از گل وصل رسد نکهت دیگر به مشام

هر کسی را که خلیده است بدل خار فراق

شب وصلم ز یکی شمع بود روشن و هست

شمعها ز آتش آهم به شب تار فراق

همه عمرم به فراقش بگذشت و نگذاشت

مرهمی بر دل افگار دل افگار فراق

مرهم وصل علاجش نکند زخمی را

که به دل میرسد از خنجر خونخوار فراق

گویی از روز نخستین سلب عمر (سحاب)

دست خیاط قضا دوخته از تار فراق