سلمان ساوجی
غزل شمارهٔ ۳۴۳
۱
ماییم به کوی یار دلجوی
دیوانه زلف آن پری روی
۲
ما راست بتی که تنگ خوی است
ماییم و دلی گرفته آن خوی
۳
چون در دل و چشم ماست جایت
غیر از تو که دید سرو دلجوی
۴
بیمار فتاده‌ام به کویت
راز دل من، فتاده بر کوی
۵
باد آمد و بوی زلفش آورد
آویخته جان ما به یک موی
۶
ای خال تو گوی و زلف چوگان
در دور قمر فکنده گویی
۷
من ترک نگار و می نگویم
ای واعظ عاشقان تو می‌گوی
۸
سلمان چه نهی بر آب و گل دل
دست از دل و دل ز گل فرو شوی
تصاویر و صوت
نظرات
سید محسن