سلمان ساوجی

غزل شمارهٔ ۳۴۸

در خیل تو گشتیم، بسی از همه بابی

کردیم سوال و نشنیدیم جوابی

خوردیم بسی خون و ندیدیم کسی را

جز دیده که ما را مددی کرد به آبی

من نگذرم از خاک درت خاک من اینجاست

ای عمر تو بگذر اگرت هست شتابی

در شرح فراقت چه نویسم که نگنجد

شرح غم هجران تو در هیچ کتابی

در خواب خیال تو هوس دارم و کو خواب

ای بخت شبی بخش بدین یکدمه خوابی

جان خواست که در لطف به شکل تو بر آید

هم رنگی طاوس هوس کرد غرابی

دی مدعیی دعوت من که سلمان

تا کی ز خرابات چه آید ز خرابی

آمد به سرم عشق که مشنو سخن او

تو روی به ما کرده‌ای او روی به آبی

۱۳۹۰/۰۸/۰۲ - ۰۶:۲۸:۵۰

مصرع اول بیت یکی مانده به آخر باید باشد: دی مدعی دعوت من کرد که سلمان

۱۳۹۸/۱۰/۰۲ - ۱۱:۵۹:۲۱

.....تا کی به خرابات؟چه آید ز خرابیزیباتر و به معنا نزدیکتر است