سلمان ساوجی

غزل شمارهٔ ۳۷

ترکم، عرب مثال، چنگ بر عذار بست

مردانه، روی بست و دل عاشقان، شکست

ای صبر، چون رکاب زمانی بدار پای

کان شهسوار ترک، عنان می‌برد ز دست

آنکس که گشت کشته، ز سودای چشم تو

خیزد صباح روز قیامت، ز خاک مست

هر کس که در کشاکش عشق توام بدید

از صحبت کمان قد من چو تیر جست

رحمت بر آب دیده که چند آنچه راندمش

دستم ز آستین و ز دامن، نمی‌گسست

با آنک در میان تو دل بست عالمی

کس زان میان به غیر کمر، طرف بر نبست

دارم سری و از تو مرا، سر دریغ نیست

پیش تو می‌نهم، من درویش هر چه هست

ما بی‌خودیم و مدعیانند بی‌خبر

زان می که داده است به ما ساقی الست

در طیره‌ام ز طره که گستاخ در رخت

بنشست و راستی، به همه روی کج نشست

۱۰

صوفی، رفیق زمره اصحاب رهروست

سلمان، ندیم مجلس رندان می‌پرست

دیوان سلمان ساوجی با مقدمه و تصحیح استاد ابوالقاسم حالت - سلمان ساوجی - تصویر ۳۸۵

کلیات سلمان ساوجی به تصحیح دکتر عباسعلی وفایی - سلمان ساوجی - تصویر ۳۲۹

دیوان سلمان ساوجی به اهتمام منصور مشفق - سلمان ساوجی - تصویر ۱۳۰

JAVAD MAHMOUD

۱۳۸۹/۰۳/۲۸ - ۰۳:۴۷:۲۸

سلام. در غزل شماره 37 سلمان ساوجی بیت 8 مصرع دوم به گمانم جای "به و ما " عوض شده است ( زان می که داده است ما به ساقی الست )-_( زان می که داده است به ما ساقی الست ) . تذکر از ما ، تشخیص وتصحٻح از شما. از فرصت بدست آمده ، بهره جسته و تشکر و ارج نهادن به سایت ارزشمند گنجور را بر خود لازم می دانم .دعای خیر ما ، بدرقه تلاش و کوشش فرهنگی شما.-(چه کند کسی که در کف بجز از دعا ندارد)
پاسخ: ضمن تشکر از لطف شما، تصحیح شد.

سلمان ساوجی

غزل شمارهٔ ۳۷

تصاویر و صوت

نظرات

JAVAD MAHMOUD