سلمان ساوجی
قطعه شمارهٔ ۶۵
۱
گر چو گل خواهی که باشی سرخ روی
از زرت دامن فرو باید فشاند
۲
در زد آتش به برگ و ساز خویش
پیش خلقش لاجرم آبی نماند
نظرات