شما اینجا هستید :
سلمان ساوجی

سلمان ساوجی

رباعی شمارهٔ ۲

۱

ای آنکه تو طالب خدایی به خود آ

از خود بطلب کز تو جدا نیست خدا

۲

اول به خود آ چون به خود آیی به خدا

کاقرار نمایی به خدایی به خدا

تصاویر و صوت

کلیات سلمان ساوجی به تصحیح دکتر عباسعلی وفایی - سلمان ساوجی - تصویر ۵۹۷
دیوان سلمان ساوجی به اهتمام منصور مشفق - سلمان ساوجی - تصویر ۷۰۸

نظرات

user_image
احسان
۱۳۸۹/۱۰/۱۹ - ۱۱:۰۰:۲۳
با سلام. احساس میکنم مصراع آخر شعر به خدا نیست، بلکه خدا است. به شرح ذیل:کاقرار نمایی به خدایی خدا
پاسخ: دوستانی که به دیوان سلمان دسترسی دارند، درستش را اطلاع دهند.
user_image
علیرضا درانی
۱۳۹۲/۰۲/۱۰ - ۰۰:۲۵:۲۸
اصلاح شود:کاقرار نمایی به خداییِ خدا
user_image
Nazanin
۱۳۹۲/۰۲/۱۳ - ۰۳:۳۰:۳۷
سلامبا توجه به وزن مصرع اول بیت دوم, همان " خدایی به خدا " درست میباشد!موفق باشیدخدانگهدار
user_image
ماریا
۱۳۹۲/۰۲/۲۵ - ۰۷:۰۸:۲۵
به نظرم مصرع آخر "کاقرار نمایی"اشتباه و"که اقرار نمایی"صحیح است.
user_image
الهام
۱۳۹۲/۰۲/۲۵ - ۱۳:۴۱:۱۸
چه کسی ک... کلفت برای ...این نظر بی‌ادبانه به این شکل جهت معلق نماندن
پاسخ ادیبانه‌ای که بعداً داده شده نگه داشته شد و پاک نشد.
user_image
سمیرا
۱۳۹۲/۰۲/۲۵ - ۱۵:۴۱:۳۲
الهام جان با پوزش باید برای سپوزش به بخش کنیزک و خاتون مولانا مراجعه کنید چند سپارش هم دارم نخست اینکه بجای ... بگو نایزه چون فردوسی بکار برده است دوم کمی هم ناروراست تر باشید در این موارد چون از فاش بودگی و برهنگی کار می کاهد و نیز غامی و ضعف نیروی خرد ادم را می پوشانید به هر سو
user_image
رسته
۱۳۹۲/۰۴/۱۱ - ۰۳:۱۰:۲۳
ای آنکه تو طالب خدایی به خود آ // از خود بطلب، کز تو جدا نیست خدااول به خود آ، چون به خود آیی به خدا // کاقرار نمایی به خدائیِ خدا منبع : نسخۀ چاپی منصور مشفق 1336
user_image
امین کیخا
۱۳۹۲/۰۴/۱۱ - ۰۳:۵۴:۲۹
با سپاس از فروکاست ازرمدارانه پیغام الهام .
user_image
امین کیخا
۱۳۹۲/۰۴/۱۱ - ۰۳:۵۸:۲۴
خدا ریخت کاهیده خداوند می باشد که پیشتر حاوند بوده است چنانچه به کردی و لری هنوز حاون را به معنای صاحب به کار می بریم . و خداوند معنای فرگان ( original) أش صاحب است .
user_image
مجتبی آموزگار
۱۳۹۷/۱۰/۲۵ - ۰۸:۱۶:۳۴
همین رباعی به عنوان رباعی شماره‌ی 1 در رباعیات شاه نعمت‌الله ولی آمده است. به دلیل نداشتن آگاهی در این زمینه نمی‌دانم که این رباعی در اصل متعلق به کدام یک از این دو بزرگوار است.
user_image
مجید
۱۳۹۸/۰۹/۲۲ - ۰۲:۴۲:۱۷
با سلامبا توجه به مبانی توحیدصمدی قرآنی یاهمان وحدت شخصی وجود مصراع آخر شعر کاملا درست هست .(در توحید عددی که حق را جدای از خلق میدانند باید" به" حذف شود)آنان که طلبکار خدائید خدائید......بیرون زشما نیست شمائید شمائیداین همه کثرت بی حد که ازاین سو بینی....یک تجلی است از آن سو بشمار آمده استهمه جا جلوه مستانه ی جانانه ی اوست....حیف بر مردمک دیده غبار آمده است
user_image
عماد سودانی
۱۴۰۲/۰۹/۱۵ - ۱۳:۲۴:۱۸
در دو مصرع آخر شاعر (به خدا) را به عنوان قسم استفاده کرده و کاملا صحیح می‌باشد .  کاقرار نمایی به خدایی ، به خدا ( البته ویرگول اشتباهه ولی برای درک بهتر نوشتم)