سلمان ساوجی
رباعی شمارهٔ ۵۴
۱
سیمین ز نخت که جان از آن بنماید
سییبی است که دانه از میان بنماید
۲
در خنده بار دانه ماند لب تو
کز دانه لعلش استخوان بنماید
نظرات
علیرضا درانی