سلمان ساوجی
بخش ۱۰۶ - دوبیتی
۱
مرا چو یاد زیار و دیار خویش آید
هزار ناله زار از درون ریش آید
۲
نشسته در پس زانوی غربتم شب و روز
خدای داند ازین پس مرا چه پیش آید
نظرات