سلمان ساوجی
بخش ۷ - غزل
۱
ای ممکن دست قدرت بر بساط لامکان
منتهای سدره اول پایه‌ات از نردبان
۲
کرده همچون آستین غنچه و جیب چمن
مجمر خلقت معطر دامن آخر زمان
۳
تکیه‌گاهت قبه عرشست و مرقد زیر خاک
بر مثال آفتابست این و روشنتر از آن
۴
آفتاب اندر چهارم چرخ می‌تابد ولی
خلق می‌بینند کاندر خاک می‌گردد نهان
۵
گاه بر بالای گردونی و گه در زیر چرخ
آفتاب عالم افروزی و ابرت سایه‌بان
۶
شمع جمع انبیا چشم و چراغ امتی
ز آن زبانت مظهر آیات نورست و دخان
۷
خاک مسکین از لباس سایه‌ات محروم ماند
خاک باری چیست تا تو سایه اندازی بر آن؟
۸
جای نعلین نبی بر طور در صف نعال
بود چون کار نبوت بد بدست دیگران
۹
باز شد تاج سر عرش و چنین باشد چنین
لاجرم وقتی که پای خواجه باشد در میان
۱۰
کعبه صورت اگر برخیزد از ناف زمین
بعد از این گردد زمین بر پای همچون آسمان
تصاویر و صوت
نظرات