صامت بروجردی
شمارهٔ ۶۷
۱
رخت را ماه می‌گفتیم اگر مه داشت پیرایه
قدت را سرو می‌گفتیم نبود ار سرو را سایه
۲
نزاده دایه امکان دگر طفلی بدین خوبی
تعالی‌الله ار این طفل و هزار احسن بر این دایه
۳
به فال وصل بگشودم نقاب از مصحف رویت
ز بسم‌الله ابرویت درآمد اول آیه
۴
نهادم دل به ابرویت که از کشتن شوم ایمن
ندانستم که با ترکان چشمت گشته همسایه
۵
دهد بر باد آب دیده خاک هستی ما را
بلی ویران شود آن خانه کابش هست در پایه
۶
طمع از وصل ببریدم چو روی خوب تو دیدم
ندارد نقد جان قدری و حسن تو گرانمایه
۷
به بازار محبت باختی (صامت) دل و دین را
عجب در عشق خوبان شد نصیب سود و سرمایه
نظرات
سید محسن
مهرداد