صامت بروجردی
شمارهٔ ۳۰
۱
ز ابنای زمانه آنچنان رنجیدم
کز لطف کسان بریده شد امیدم
۲
ده ناخن من تمام بر ریشه فتاد
از چند که پنبه قبا برچیدم
نظرات