سنایی
رباعی شمارهٔ ۲۲۹
۱
هر چند بود مردم دانا درویش
صد ره بود از توانگر نادان بیش
۲
این را بشود جاه چو شد مال از پیش
و آن شاد بود مدام از دانش خویش
تصاویر و صوت
نظرات