سنایی
رباعی شمارهٔ ۳۰۰
۱
قائم به خودی از آن شب و روز مقیم
بیمت ز سمومست و امیدت به نسیم
۲
با ما نه ز آب و آتشت باشد بیم
چون سایه شدی ترا چه جیحون چه جحیم
تصاویر و صوت
نظرات