سنایی
رباعی شمارهٔ ۴۰۷
۱
گر من چو تو سنگین دل و ناخوش خومی
کی بستهٔ آن زلف و رخ نیکومی
۲
این دل که مراست کاشکی تو منمی
و آن خو که تراست کاشکی من تومی
تصاویر و صوت
نظرات