سنایی

سنایی

بخش ۸۲ - فی العبودیّة

۱

چند پرسی که بندگی چه بُوَد

بندگی جز فکندگی چه بُوَد

۲

بند او دار تا بوی بنده

ورنه هستی تو از درِ خنده

۳

نیستانی که بر درش هستند

نه کمر بر درش کنون بستند

۴

بلکه از مادرِ سنین و شهور

خود کمر بسته زاده‌اند چو مور

۵

جمله اعضات را به بند درآر

مال و اسباب جملگی بسپار

۶

بند او دار بر همه اعضا

تا نگردی ز بند خیره جدا

۷

بندگی نیست جز ره تسلیم

ور ندانی بخوان تو قلب سلیم

۸

مده از دستش از برای نهاد

همه را هیچ‌کس به هیچ نداد

۹

هرکرا نیست چشم عبرت کور

نبود همچو مرغ و وحش و ستور

۱۰

سوی آن کز رضا حکیم بُوَد

جنبش اختران عقیم بُوَد

۱۱

بندگی در سرای مُبدع کل

عجز و ضعف است و استهانت و ذل

۱۲

دور دور است در بلا خوردن

بنده بودن ز بنده پروردن

۱۳

چون شود حکمت قدم ساقی

تو کنی اختیار در باقی

۱۴

هست در دین هزار و یک درگاه

کمترش آنکه بی‌تو دارد راه

۱۵

گر چو زنبور خانه خواهی تن

پیش تیرِ قضا سپر بفکن

۱۶

هرکرا خسته کرد تیرِ قضا

نپذیرد ورا جریحه دوا

۱۷

زخم تیر قضا سپر شکنست

هیچکس خود ز خم او نبرست

۱۸

نرهی ای فضولی رعنا

جز به بی‌دست و پایی از دریا

۱۹

آنکه دلهای آشنا دارند

دل ز چون و چرا جدا دارند

۲۰

پیش آسیب تیر احکامش

همچو صیداند مانده در دامش

۲۱

که نبشتست بر تو سود و زیان

امر قل لن یصیبنا برخوان

۲۲

کز پی جانت حکم یزدانی

شب نبشت آنچه روز می‌خوانی

۲۳

از پی جیم جهل و عقل سقیم

دلِ تو تنگ شد چو حلقهٔ میم

۲۴

مخبر باطنست ظاهر حکم

حاکی اوّلست آخر حکم

۲۵

خویشتن را به آب ده که ز ما

نشود علم آشنا دریا

۲۶

چون ز بالا بلا نهد به تو روی

رو تو الله گوی و آه مگوی

۲۷

حکم حق چون سوی تو کرد نگاه

هان و هان زود بسته کن ره آه

۲۸

تا نداردت آه سرگردان

آه را هم ز راه واگردان

۲۹

با قضا سود کی کند حذرت

خون مگردان به بیهده جگرت

۳۰

دست و لب زیر حکم مبدع کل

پنجهٔ سرو ساز و غنچهٔ گل

۳۱

سوزیان باش کدخدایش را

استخوان باش مر همایش را

۳۲

هرچه جز حق بود تو آن مپذیر

دل ز اغیار جملگی برگیر

۳۳

روی چون شمع پیش او خوش دار

کمر از آب و تاج از آتش دار

۳۴

تو چراغی به پیشِ مهرِ بلند

جان همی ده چنو و خوش می‌خند

۳۵

جان به رغبت سپار کز انکار

نیست جان را در آن سرای شمار

۳۶

کانکه دَم با سرِ بریده کشد

بارِ حکمش به نورِ دیده کشد

۳۷

سرنپیچیده ز حکم و امر خدای

بنشیند خموش بر یک جای

۳۸

آتشی را همی کند تسلیم

داغ نمرود و باغ ابراهیم

۳۹

تا نگشتی به سوی خویش گدای

نبود سوی تو خدای خدای

۴۰

هدف تیر حکم او جان کن

صدف درّ عشقش ایمان کن

۴۱

شرع مقلوب را مکان گویی

عرش مقلوب را کجا جویی

۴۲

زانکه داند خدای رمز سَخُن

غمز او غمزه‌ها تقاضا کن

تصاویر و صوت

حدیقة الحقیقة و شریعة الطریقة به تصحیح مدرس رضوی - ابوالمجد مجدود بن آدم السنائی الغزنوی - تصویر ۲۰۷

نظرات

user_image
محمد حسن ارجمندی
۱۴۰۱/۰۱/۱۹ - ۰۴:۳۴:۵۰
شرع مقلوب را مکان گویی عرش مقلوب را کجا جویی وارونه کلمه شرع می‌شود عرش جای شرع و عرش برای تو عوض شده است آنجا که باید به شرع فکر کنی به عرش می‌اندیشی و برعکس
user_image
محمد حسن ارجمندی
۱۴۰۱/۰۱/۱۹ - ۰۴:۳۵:۵۱
خویشتن را به آب ده که ز ما...............نشود علم آشنا دریا دل به دریای رضا بزن که از میان(خشنودان) کسی شناگری نمی‌داند یعنی همه خود را در امواج امر خدا رها می‌کنند و پی چند و چون نیستند.  (علم آشنا= شنا بلد بودن)
user_image
محمد حسن ارجمندی
۱۴۰۱/۰۱/۱۹ - ۰۴:۳۶:۵۰
مخبر باطنست ظاهر حکم..............حاکی اوّلست آخر حکم ظاهر حکم‌های خداوند خبر از اسرار و باطن آن حکم می‌دهد و نتیجة این حکم‌ها که در آخر کار آشکار می‌شود به تو می‌گوید که علت این حکم چه بوده است پس بردبار باش و حکم را بپذیر تا در نهایت به حکمتش پی ببری
user_image
محمد حسن ارجمندی
۱۴۰۱/۰۱/۱۹ - ۰۴:۳۷:۳۴
که نبشتست بر تو سود و زیان.................امر قل لن یصیبنا برخوان   اگر باور نداری که خداوند آنچه به سود یا زیان توست در سرنوشت تو نوشته است، ایه 51 سوره توبه را بخوان که فرمود: قُلْ لَنْ یُصِیبَنَا إِلَّا مَا کَتَبَ اللَّهُ لَنَا هُوَ مَوْلَانَا ۚ وَعَلَی اللَّهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنُونَ یعنیبگو: هرگز جز آنچه خدا برای ما خواسته به ما نخواهد رسید، اوست مولای ما، و البته اهل ایمان در هر حال باید بر خدا توکل کنند.
user_image
محمد حسن ارجمندی
۱۴۰۱/۰۱/۱۹ - ۰۴:۵۱:۱۰
بلکه از مادرِ سنین و شهور......................خود کمر بسته زاده‌اند چو مور اشاره به اینکه در تقدیر این افراد و پیشانی‌نوشت‌شان چنین مقامی برایشان نوشته شده است. منظور اینکه سعادت بندگی اختیاری نیست بلکه تفویضی است./ کمربستن: کنایه از خدمت بزرگی را کردن / مادرِ سنین و شهور = مادر روزگار
user_image
محمد حسن ارجمندی
۱۴۰۱/۰۱/۱۹ - ۰۵:۱۳:۴۹
بیت 7 : بندگی نیست جز ره تسلیم...............ور ندانی بخوان تو قلب سلیم رسیدن به مقام بندگی جز با چشیدن شربت تسلیم و سرسپردگی کامل شدنی نیست اگر باور نداری این آیه را بخوان: «یَوْمَ لَا یَنفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ إِلَّا مَنْ أَتَی اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ» (شعراء/۸۸ و ۸۹) ترجمه: روزی که نه مال سود می‌دهد و نه فرزندان؛ مگر آن کس که با قلبی رسته از شرک به نزد خدا بیاید.