سنایی
بخش ۴۷ - التمثیل فی اَصحابِ الغَفلةِ والجُهّال
۱
یافت آیینه زنگیی در راه
واندرو روی خویش کرد نگاه
۲
بینی پخج دید و دو لب زشت
چشمی از آتش و رخی ز انگِشت
۳
چون برو عیبش آینه ننهفت
بر زمینش زد آن زمان و بگفت
۴
کانکه این زشت را خداوندست
بهر زشتیش را بیفگندست
۵
گر چو من پر نگار بودی این
کی در این راه خوار بودی این
۶
بی‌کسی او ز زشتخویی اوست
ذُلِّ او از سیاه‌رویی اوست
۷
این چنین جاهلی سوی دانا
اینت رعنا و اینت نابینا
۸
نیست اینجا چو مر خرد را برگ
مرگ به با چنین حریفان مرگ
نظرات
میم الف