سیف فرغانی
شمارهٔ ۱۳۱
۱
زهی با لعل میگونت شکر هیچ
خهی با روی پر نورت قمر هیچ
۲
عزیزش کن بدندان گر بیفتد
ملاقاتی لبت را با شکر هیچ
۳
دلم را در نظر آمد دهانت
عجب چون آمد او را در نظر هیچ
۴
عرق بر عارض تو آب بر آب
حدیثم در دهانت هیچ در هیچ
۵
ز وصف آن دهان من در شگفتم
که مردم چون سخن گویند بر هیچ
۶
من از عشق تو افتاده بدین حال
نمی پرسی ز حال من خبر هیچ
۷
چنان بیگانه کشتستی که گویی
ندیدستی مرا بر ره گذر هیچ
۸
نشستم سالها بر خوان عشقت
بجز حسرت ندیدم ماحضر هیچ
۹
دلی از سیف فرغانی ببردی
چه آوردی تو ما را از سفر هیچ
نظرات