شاه نعمت‌الله ولی
غزل شمارهٔ ۱۰۰۷
۱
من چنین سرمست یارم سن نجک من سویله گل
غیرعشقش نیست کارم سن نجک من سویله گل
۲
من به عشق او تمامم عاشقان را من امام
رهنمای خاص و عامم سن نجک من سویله گل
۳
غرقهٔ دریای عشقم بلبل گویای عشقم
گلشن بویای عشقم سن نجک من سویله گل
۴
من به کام دل رسیدم مونس جان را پدیدم
گفتم اسرار و شنیدم سن نجک من سویله گل
۵
عشق او ماند به آتش می بسوزد عود دل خوش
گل منی یا قریدش سن نجک من سویله گل
۶
یاد او ورد زبانم ورد او درمان جانم
مهر او نور روانم سن نجک من سویله گل
۷
بندهٔ خاص خدایم سید هر دو سرایم
من از این مردم جدایم من نجک من سویله گل
نظرات
pure-az