شاه نعمت‌الله ولی
غزل شمارهٔ ۱۱۰۳
۱
علم توحید نیک می دانم
خوش به ذوق این کتاب می خوانم
۲
دو نگویم نه مشرکم حاشا
من یکی گویم و مسلمانم
۳
می عشقش به ذوق می نوشم
رندم و ترک باده نتوانم
۴
گاه در جمع و فارغ از هجرم
گاه چون زلف بت پرستانم
۵
در همه حال با خدای خودم
نه غلط می کنم که خود آنم
۶
مظهر اسم اعظم اویم
حافظ حرف حرف قرآنم
۷
سید مجلس خراباتم
ساقی بزم باده نوشانم
نظرات