شاه نعمت‌الله ولی
غزل شمارهٔ ۱۱۱۴
۱
به عشق چشم بیمارت دلم بیمار می‌بینم
ولی از نوش سیراب لبت تیمار می‌بینم
۲
همیشه چشم سرمست تو را مخمور می‌یابم
ولی در عین سرمستی خوش و هشیار می‌بینم
۳
لب لعلت چو می‌بوسم حدیثی بازمی‌گویم
از آن طوطی نطق خود شکرگفتار می‌بینم
۴
نهال سرو بالای تو را بر دیده بنشانم
چه نخلست اینکه چشم خویش برخوردار می‌بینم
۵
به عالم هرکجا حسن رخ خوبی که می‌باشد
خیال عکس خورشید جمال یار می‌بینم
۶
ببین بی‌روی جانانه چه باشد حال جان و دل
چو بی‌گل خاطر بلبل چنین افکار می‌بینم
۷
چو سید صوفی صافی که باشد ساکن خلوت
ز عشقت بر سر بازار شسته زار می‌بینم
نظرات