شاه نعمت‌الله ولی
غزل شمارهٔ ۱۱۲۹
۱
ما خدا چون شما نمی طلبیم
یعنی از خود جدا نمی طلبیم
۲
هر کسی طالبست چیزی را
ما به غیر از خدا نمی طلبیم
۳
جان و دل را فدای او کردیم
وز جنابش جزا نمی طلبیم
۴
مبتلای بلای او گشتیم
بوالعجب جز بلا نمی طلبیم
۵
گرچه داریم درد دل لیکن
درد دل را دوا نمی طلبیم
۶
کشتهٔ عشق او شدیم ولیک
ما از او خونبها نمی طلبیم
۷
عین مطلوب گشته ای سید
زان سبب غیر ما نمی طلبیم
نظرات