شاه نعمت‌الله ولی
غزل شمارهٔ ۱۲۰۶
۱
ما ساقی سرمست خرابات جهانیم
سلطان سراپردهٔ میخانهٔ جانیم
۲
ما آب حیاتیم که از جوی وجودیم
ما گوهر روحیم که در جسم روانیم
۳
جامیم و شرابیم به معنی و به صورت
گنجیم و طلسمیم و هویدا و نهانیم
۴
این حرفه که معشوق خود و عاشق خویشیم
هر چیز که ما طالب آنیم همانیم
۵
گرچه نگرانند به ما خلق جهانی
در آینهٔ خویش به خود ما نگرانیم
۶
بی زهد توانیم که عمری به سر آریم
بی جام می عشق زمانی نتوانیم
۷
آوازه درافتاد که ما مست خرابیم
والله به سر سید عالم که چنانیم
تصاویر و صوت
نظرات
غمناک ابددوست