شاه نعمت‌الله ولی
غزل شمارهٔ ۱۳۵
۱
خانهٔ دل سرای جانان من است
خلوت خاص حضرت جان است
۲
بزم عشق است مجلس جانم
ساقیش بندگی جانان است
۳
عشق سر‌مست توبه ام بشکست
بی‌گناهم مرا چه تاوان است
۴
دُرد دردش مدام می‌نوشم
ذوق مستی جانم از آن است
۵
سخنی خوش به ذوق می‌گویم
قصه‌ام داستان مستان است
۶
رندم و ساکن خراباتم
زانکه این گوشه وقف رندان است
۷
نالهٔ عاشقانهٔ سید
بلبل مست گلشن جان است
نظرات