شاه نعمت‌الله ولی
غزل شمارهٔ ۲۷۳
۱
همسایهٔ حضرت شریف است
گر سایه لطیف یا کثیف است
۲
انسان کبیر صورت اوست
دریاب که معنی لطیف است
۳
گر روح مدبرش بدانی
انسان کبیر بس ظریفست
۴
با عقل مگو حکایت عشق
زیرا که مزاج او ضعیف است
۵
این طرفه نگر که جمله عالم
در غایت قوّت و نحیفست
۶
معشوق خود است و عاشق خود
عشقی که چو عشق ما عفیف است
۷
در خلوت خاص سید ماست
کاو خانهٔ خالی و لطیفست
نظرات