شاه نعمت‌الله ولی
غزل شمارهٔ ۴۵۶
۱
نعمت الله مظهر ذات و صفات
گه صفاتش می نماید گاه ذات
۲
عارفی چون او در این عالم که دید
جمع کرده ممکنات و واجبات
۳
او به او باقی و ما باقی به او
عمر جاوید است او را این حیات
۴
او یک است و گر یکی گوید که دو
تو یکی می گو مگو آن تُرَهات
۵
دُرد دردش دردمندانه بنوش
زانکه درد او تو را باشد دوات
۶
می کنم علم معانی را عمل
کی پرستم صورت لات و منات
۷
سالها باید که تا پیدا شود
همچو سید سیدی در کاینات
تصاویر و صوت
نظرات