شاه نعمت‌الله ولی

غزل شمارهٔ ۴۹۲

حاصلم از دین و دنیا او بود

این چنین خوش حاصلی نیکو بود

در دو آئینه یکی چون رو نمود

دو نماید آن یکی نی دو بود

صوفیانه جامه را شوئیم پاک

کار ما پیوسته شست وشو بود

جام می در دوره می گردد مدام

خوش بود آن دَم که همدم او بود

آینه گرچه دو رو باشد ولی

در دو رویش روی او یک رو بود

یک سر موئی نمی یابی از او

تا حجاب تو سر یک مو بود

سید ما از عرب پیدا شده

شاه ترکستان برش هندو بود