شاه نعمت‌الله ولی
غزل شمارهٔ ۷۲
۱
رندیم و دگر مستیم تا باد چنین بادا
توبه همه بشکستیم تا باد چنین بادا
۲
چون قطره ازین دریا دیروز جدا بودیم
امروز بپیوستیم تا باد چنین بادا
۳
عقل از سر نادانی درد سر ما می داد
عشق آمد و وارستیم تا باد چنین بادا
۴
ما دست برآوردیم در پاش سر افکندیم
مستانه از آن دستیم تا باد چنین بادا
۵
زُنار سر زلفش افتاد به دست ما
زُنار چنان بستیم تا باد چنین بادا
۶
آن رند خراباتی رندانه حریف ماست
او سرخوش و ما مستیم تا باد چنین بادا
۷
ما سید رندانیم با ساقی سرمستان
در میکده بنشستیم تا باد چنین بادا
تصاویر و صوت
نظرات
مصطفی
بی سواد
سیدجابر