شاه نعمت‌الله ولی
غزل شمارهٔ ۹۷۵
۱
دردمندیم و از دوا فارغ
مستمندیم و از شفا فارغ
۲
مبتلائیم و از بلا ایمن
بینوائیم و از نوا فارغ
۳
در وصالیم و فارغ از هجران
در بقائیم و از فنا فارغ
۴
ما طلبکار او و او با ما
یار جویای ما و ما فارغ
۵
بندگانیم و ایمن از سید
پادشاهیم و از گدا فارغ
نظرات