شاه نعمتالله ولی
رباعی شمارهٔ ۱۰۶
۱
در پای تو سروران سر انداخته اند
وز عشق تو خانمان بر انداخته اند
۲
رندانه به عشق چشم سرمست خوشست
خود را به خرابات در انداخته اند
نظرات